Onze jaarlijkse wandelvakantie in de bergen met het hele gezin, het wordt stilaan een traditie. Dit jaar durfden we een extra uitdaging aan: een vijfdaagse huttentocht in de Alpen (Mont Thabor): van hut naar hut en alle bagage zouden we zelf dragen. Het terrein was allesbehalve evident: veel hoogtemeters, losse stenen en uitdagende paden. En dat met drie kinderen van 10, 8 en 6 jaar. We hebben genoten, afgezien en enorm veel geleerd.
In de weken voor vertrek had ik vooral (inpak)stress, een beetje gezonde spanning voor wat ging komen en een hoofd vol doetjes en moetjes. Wist ik veel hoeveel rijkdom en wijsheden deze tocht me zou brengen.
Lange wandelingen maken met ons vijf brengt het beste in ons gezin naar boven. Ik ben mezelf daar een paar keer tegengekomen. Maar de tocht bracht ons vooral zoveel moois. Want die bergen, die laten je ook héél klein voelen. In een wereld die steeds individualistischer wordt, besef je in de bergen dat je zelf weinig voorstelt. Dat overweldigende zicht na het beklimmen van een top, zet je met twee voeten op de grond, nederig en klein.
Ik deel graag de zes lessen die ik leerde, daar in de bergen. Noem het mijn "kostbaarste vakantiesouvenirs".
1. Jij, de bergen en je gedachten
Het lijkt gek. We waren de hele tijd met ons gezin van vijf samen. En toch is het soms muisstil tijdens zo'n tocht. Mijn kinderen zijn bijvoorbeeld geweldig goed in afdalingen... en ik niet. Dat gaat wat langzamer dus, en dan stap je toch een hele tijd alleen. Op zo'n momenten razen ideeën en gedachten door mijn hoofd. Maar op een fijne manier! Die berglucht is blijkbaar ideaal voor out-of-the-box denken. Zo inspirerend!
2. Je hebt weinig nodig
Wat ik ook leerde tijdens onze tocht: je hebt echt niet veel nodig om te leven. (Behalve schone onderbroeken dan, die worden zwaar onderschat. Maar daarover later meer.)
Voor zo'n tocht pak je echt het minimum aan spullen in. Alleen dat wat je écht nodig hebt. De rest is ballast. Dat laat je thuis en hoef je niet te dragen, niet te zoeken, niet op te ruimen, je hoeft er niet aan te denken. Het leven wordt plots zalig eenvoudig.
Ontspullen past ook bij onze duurzame missie. Minder spullen hebben bespaart je geld en tijd. Minimalisme is de tegenbeweging van de wegwerpmaatschappij waarin we leven. Helemaal de andere kant, daar valt veel waardevols te rapen. Ik probeer dat gevoel vast te houden en kijk nu thuis kritisch naar wat we hebben. Ik heb al heel wat opgeruimd deze zomer, maar ik voel dat we met nog minder kunnen. En dat ik daar nog gelukkiger van ga worden.
En uiteraard was ik al een bewuste consument, nu ben ik nog extra kritisch voor wat ik koop. Geen impulsaankopen en altijd op zoek naar degelijke, kwalitatieve producten die een meerwaarde zijn voor ons leven en lang meegaan. Precies dat wat we met Blabloom aanbieden. Duurzame producten met een lage kost per gebruik zijn vaak degelijk, simpel en gaan lang mee. Soms wat duurder in aankoop, maar dat verdien je altijd terug. In geld, maar ook in waardevolle tijd voor dat wat echt belangrijk is.
3. Je kan meer dan je denkt
Onderaan de hoogste berg, zo'n beetje hét doel van de reis, kreeg ik knikkende knieën. "Dit lukt ons nooit", ik was er plots zeker van. Die hoogte, drie kinderen, een zware rugzak... Maar het lukte wel. Natuurlijk lukte het. Af en toe je grenzen opzoeken én verleggen, het geeft je zo'n boost! Alsof je de wereld aankan. On top of the world. Of toch bijna dan, op 3000 meter hoogte.
4. Leer van je kinderen
Dagdagelijks probeer je als mama je kinderen wat bij te brengen. Maar tijdens het wandelen zijn zij mijn leermeesters. Die verwondering bij kleine ontdekkingen, het enthousiasme als een kikker ons pad kruist, blij worden van stenen gooien in een bergbeekje... zo eenvoudig is gelukkig zijn.
Dus probeer ik iedere dag geluk te vinden in kleine momenten: een lieve collega die een briefje achterlaat op mijn bureau, de zon die ondergaat en de hemel kleurt, een onverwachte knuffel van mijn kinderen…. inademen en bewust gelukkig zijn in het moment. Het is een kunst die alle kinderen beheersen maar die we als volwassenen vaak verleren.
Kijk naar je kinderen, vaar mee op hun fantasie. Observeer en leer.
5. Volledig offline doet écht deugd
De mailbox-app had ik al aan het begin van de reis van mijn telefoon gegooid. De rest stond er wel nog op. Maar veel maakte dat niet uit. Dat ene streepje bereik werd gebruikt voor een sporadisch "alles is goed"-berichtje naar het thuisfront. Wat een ruimte komt er dan vrij in je hoofd en in je dag als je niet voortdurend op de hoogte bent van het leven van alle anderen. Thuis toch ook maar eens die sociale media-verslaving aanpakken.
6. Propere onderbroeken zijn zwaar onderschat
En tot slot dus: die onderbroeken. Ik zei het al: je hebt weinig nodig. En als je maar 3 onderbroeken bij hebt voor 5 dagen (we deden wel een handwasje onderweg, mocht je je dat afvragen), dan besef je wat er écht belangrijk is. En een schone onderbroek is écht belangrijk. Het was, samen met een douche, dat waarnaar ik het meest uitkeek aan de eindstreep. Het werd haast een mantra, dat wat me de moed gaf om door te gaan bij elke beklimming, het licht aan het eind van de tunnel.
Zwaar onderschat, zo'n propere onderbroek.
Benieuwd naar de route die we wandelden? Je vindt hem hier.
Jan maakte een leuk filmpje van onze tocht, je bekijkt het hier.
